written by cyka_no_iq

Я выведу тебя из сабмашины-2: Маяк.

Я не просыпался в комнате. И я все помню.
Я помню, что мне снилось, что я играю в странную игру – Сабмашину. И я помню, как я прошел ее. Но чего я не помню – так это, как я проснулся.

– Перед тобой сабмашина. Если смотреть на нее близко, увидишь справа бусинку-секрет (secret item) ( 120). На кнопки машины нажимать бесполезно.
– Пройди четыре комнаты влево и одну вверх. На полу лежит колесико от граммофона, а в кресле – еще одна бусинка-секрет (220)
-Пройди одну комнату вниз и одну вправо – там неизвестное приспособление. В штуку справа, похожую на перевернутые наушники, вставь кристалл мудрости (wisdom gem), который уже есть (типа с прошлой игры) у тебя в инвентаре. Из ящичка вылезет антенна, с шариком, на который нужно нажать. Он подскочит со странным звуком, как будто что-то выдвигается. Это лестница в соседней комнате (там, где нарисована была на стене стрелка вверх). Пройди в комнату с граммофоном (2 вправо), приблизь его и вставь в слот колесико от граммофона, затем выключи аппарат (кнопка в правом нижнем углу граммофона). Услышишь звук, как будто что-то выдвинулось – это лестница этажом выше.
– Пройди в комнату слева и иди наверх. Там еще одна лестница, но пока туда повремени идти. Слева ничего нет, а вот справа – радиопередатчик. Ничего на нем включать-выключать не нужно, но в левом углу есть табличка, вида С = какое-то число. У меня это обычно 3 или 2. Запомни или запиши свое значение. Пригодится.
– Вернись налево и иди по лестнице вверх на 1 клик. Увидишь 2 окошка в канализацию. Нижнее открыто, тебе – туда. Три клика влево и ты найдешь ключ от комнаты. Возьми его и возвращайся к лестнице. Еще один клик вверх и ты увидишь закрытый люк в канализацию. Иди направо. Под балкой увидишь символы из Submachine_FLF, но тут они без надобности. А вот в квадратной нише лежит вилка. Справа сверху над нишей – бусинка-секрет (320).
– Возвращайся к лестнице и иди вверх. Увидишь кафельную комнату и еще одну лестницу вверх. Туда пока не нужно. Нужно – влево на 1 клик. В стене спрятана еще одна бусинка-секрет (420). Нужно разбить 5-ю справа, 4-ю снизу, плитку в стене, обращенной к тебе. Можешь сходить еще левее и увидеть кинопроектор, но он пока не нужен. Нужно зайти в дверь, которая ведет наверх. 2
– 2 клика вверх и в горе мусора увидишь еще одну красную бусинку-секрет (520). Еще один этаж вверх – и ты в самом маяке (а не в подвале).
– Пройдите налево на 1 клик и зайдите в левую комнату. На второй сверху полке в книжном шкафу будет лежать записка про кота:

«Середина октября 2005-го года.
Сегодня произошла очень странная вещь. Когда я проснулся, в маяке был кот. Я очень хорошо помню, как запер все двери и окна перед тем, как лечь спать, и все же – он был тут. Понятия не имею, как он пробрался внутрь. Меня это беспокоит. Я назвал его Эйштейн, раз уж у него получилось сломать пространственно-временной барьер по собственному желанию. Может быть, все кошки так умеют, но конкретно этот кот сделал это прямо на моих собственных глазах. Ну, не совсем, хотя бесспорно, что сейчас он здесь. Интересно, имеет ли это связь с моей способностью открывать порталы между измерениями моей кармической рукой? Со временем, увидим.»
– Соседнюю комнату можно открыть ключом, который ты нашел на нижнем уровне в канализации. За дверью – ванная комната. На крючке висит ключ от верхнего уровню канализации (sewer key). Возьми его.
– Выйди из комнаты и пройди на три клика вправо – на лампе будет лежать бусинка-секрет (620). Пройди еще вправо на один клик, тут картинка с маяком (на уровне второго этажа совсем мелко нарисован код – запиши его или запомни, пригодится!). Можешь взять брошюру о маяке, на ход игры она вроде бы не влияет, но для общего понимания сюжета – лучше прочесть. Еще на один клик вправо будет гора мусора, в которой валяется еще одна бусинка-секрет (720). 4-ре клика влево и можешь спускаться – нам нужен верхний уровень канализации. (3 клика вниз, 1 вправо и еще 1 вниз). Открой люк и заходи.
– Аккуратно, лабиринт! Заблудиться, в принципе, невозможно, но можно пропустить важное. Если списком, то взять нужно в канализации: Записки для Элизабет, много бусинок-секретов, ключ от второго этажа, позитивный заряд и рычаг.
Итак, веду с самого входа: 2 клика влево, 1 вниз, 1 вправо. Тут лежит ключ от второго этажа. Бери ключ и иди дальше:
– 1 клик влево, 1 вверх, 2 влево, 1 вниз. Тут лежит бусинка-секрет (820).
– Дальше: 2 клика вниз, 1 вправо и 1 вверх. Тут будет комната старого подземелья. Здесь нужно взять письмо к Лиз (Прочитайте сами – оно роли в игре не играет, хотя там упоминается, что нужна полная сила света, чтобы все равботало – это про зеленые лампочки, дальше будет понятнее). И еще тут лежит три бусинки-секрета ( 920, 1020, 1120)
– Далее: 1 клик вниз, 1 влево, 1 вниз, 3 влево, 1 вверх, 1 вправо. Тут будет генератор с головоломкой, которая открывает дверцу с рычагом. Суть головоломки: зажечь все лампочки. Самый быстрый способ такой (пишу по координатам, первая цифра – отчет по горизонтали справа, вторая – по вертикали снизу):
(1 – 2), (3 -1), (2 – 4), (4 – 3). (Услышишь звук типа раскрывающейся защелки – значит, все сделано правильно).
– Иди за рычажком: 1 клик влево, 1 вниз, 2 вправо, 1 вверх. Бери рычаг. Возвращайся.
– 1 клик вниз, 2 влево, 2 вверх, 1 вправо, еще 2 вверх, 2 влево, 1 вниз и 1 вправо. Тут лежит положительный заряд (красная типа лампочка). Иди обратно. – 1 влево, 1 вверх. Еще два клика влево – тут будет бусинка-секрет (1220). Теперь иди до упора вправо, пока не выйдешь из канализации. Еще два клика вверх и справа от лампы увидишь квадратную нишу. Углубившись в нее на два клика, найдешь слот для рычага. Туда его и ставь, а затем опусти. Услышишь звук выдвигающейся лестницы – сладостный шорох полупобеды!
– Теперь нам нужен второй этаж (раз уж подобрали ключ) 2 клика влево, 1 вниз, 1 влево, и теперь уже в дверь. До упора вверх, затем один клик вправо – будет металлическая дверь. Заходи в нее. Сразу слева на полу возьми негативный заряд (синюю лампочку) и поднимайся на второй этаж (дверь, конечно, заперта, но на то мы и ключ нашли).
– Сначала иди налево – возьми вторую страничку дневника из печатной машинки (Первая должна быть в инвентаре еще с первой сабмашины). И еще левее – на тумбочке возле горы мусора возьми видеопамять (перфокарту, movie memory).
– Теперь идем в комнату справа. Сразу за дверью светящийся зеленым сейф. Открыть его можно кодом, который был на картинке с маяком, мелким шрифтом в районе второго этажа. Не забудь нажать сверху кнопку, и сейф откроется. Внутри лампочка – возьми ее. Еще правее в этой комнате – офигенный перпетум мобиле, на лапках которого прилеплены бусинки-секреты. Придется немного изловчиться, но …никакого мошенничества и у тебя окажутся еще 4 штуки (1620), из-под подушки можно вытащить записку самому себе. Там написано, что кот Эйнштейн убежал, и что хватит бы о нем уже переживать…
– Выходи из комнат второго этажа к железным лестницам и иди вверх на 2 клика. Увидишь порванный провод – его можно легко починить вилкой, а затем опустить рычаг. Вверх пойти бы хорошо, но и тут пока есть дела. Сначала направо и вверх по лестнице. Тут будет на сгибе проводов лежать еще одна бусинка-секрет (1720), а сверху – головоломка. Необходимо, чтобы все стрелочки касались центрального круга. Тут советов нет – настройка по наитию – и только. Главное, чтобы лампочка сверху загорелась зеленая.
– Спускаемся и идем налево. Тут загадка сложнее – четыре цифры, сбоку которых нацарапана буква Е. Как мы помним, кота звали Эйнштейн, а самая известная его формула Е= мс^2. Чему равно М, написано во втором отрывке дневника, который мы вытащили из письменной машинки, а чему равно С, написано на табличке радиопередатчика (обычно это 2 или 3). Бери калькулятор и считай, чему у тебя равно Е. Должно получиться четырехзначное число, которое и надо забить в цифровую панель. Зеленая лампочка сверху головоломки – знак того, что все идет по плану.
– Возвращаемся ( 1 клик вниз и 1 вправо) к развилке и очередной лестнице ввысь. 2 клика и остановись, присмотрись: в стенах по обе стороны лестницы есть ниши. Если идти налево, то там будет бусинка-секрет (1820), а если направо – то слоты для позитивного и негативного зарядов. Вставь их. Как обычно, зеленые лампочки – признак того, что все хорошо.
– Иди до конца вверх по лестнице и ты увидишь адско-сатанинскую сабмашину. К сожалению, она пока не работает – не все лампочки зеленые, но это мы быстро исправим. Сначала возьми слева внизу запутавшуюся в проводах бусинку-секрет (1920), затем – записку на стене. Один клик вправо и в горе мусора ты увидишь ключ от раскопок (digout key). Все, из этой комнаты придется уйти ненадолго. Иди по лестнице вниз (на первый этаж маяка), где еще была картина с самим маяком. В самой левой части этажа есть замок на стенке. Его-то и надо открыть ключом от раскопок. Иди в нишу! Тут важно взять последнюю бусинку-секрет (2020) и лампочку-пробку (fuse) рядом с лопатой.
– Для полного счастья не хватает еще кое-чего. Возвращайся на выложенный кафелем этаж. В самом левом углу будет кинопроектор. В него нужно вставить лампу (ight bulb) и перфокарту, а затем нажать на рубильничек. Нажми на объектив и ты увидишь кинокартинку: заставленный предметами стол. Среди прочего хлама, на нем лежит ID-карточка. Кликни на нее. Рука протянется и возьмет ее, после чего она выпадет из объектива. Теперь полный комплект, можно идти к сабмашине (на самый верх).
– Справа от сабмашины в специальный слот надо вставить пробку-предохранитель (fuse), а слева – ID-карточку. Теперь все лампочки зелены как весенняя листва и можно дергать за рычаг.

Надпись «Продолжение следует», выход на мониторе и иллюзия того, что от сабмашины можно сбежать тебе обеспечены:

Я вижу, как я выхожу…

Я вижу берег…
Я что, забрался так далеко?
Или так рано?
Странно, как время и пространство соединяются здесь…
Минутку…
Разве это не просто картинка на мониторе?

Nowa Fantastyka nr 1(280)styczeń 2006;

Blaki

‘Blaki’ nie jest typowym komiksem fantastycznym. Nie ma w nim ani grama technologicznego sztafażu, nie znajdziemy też elementów baśniowych czy nadprzyrodzonych. Jest tylko codzienność. Ale tak wyśmienicie przefiltrowana przez wyobraźnię Mateusza Skutnika – znanego ze steampunkowej serii ‘Rewolucje’ – że w żaden sposób nie można o niej powiedzieć: szara. Nawet jeśli cały komiks utrzymany jest w smutnej, szaro-białej kolorystyce. Główny bohater i wszyscy mieszkańcy świata przypominają z wyglądu mistrza Yodę, ale w istocie to my i nasi sąsiedzi zostaliśmy groteskowo sportretowani na planszach komiksu. Album tworzą krótkie epizody, w których Blaki filozofuje przy wieszaniu bielizny, jeździ autobusem do pracy i z powrotem, podróżuje pociągami, pali papierosy, czyta ksiązki i pije dużo herbaty. Na pozór – nic niezwykłego. Lecz diabeł tkwi w szczegółach. Z niuansów lekko zarysowanych , subtelnych i często niezwykle poetyckich fabułek wyłaniają się wielkomiejskie paranoje, mechanizmy codziennych rytuałów, miniaturowe iluminacje, niewyrażalne emocje, permanentne zadziwienie światem. Codzienne wydarzenia nabierają głębi i tajemniczej, wręcz fantastycznej niezwykłości. Blaki jest w niej zanurzony aż po końce swoich szpiczastych uszu. Świetny komiks.

Paweł Matuszek

play this game

Rumble in the jungle with another wild and wacky Mr. Squirrel. That adorable squirrel is back again and on another mission. Send him flying from one skull to another, but avoid those horrible totem poles.

December 12th 2005:
500 000 users on submachine: extended version. Thanks guys. This is still a surprise to me, that this particular game gained such success on the internet. Once again thanks to Graeme and lazyLaces; And I frankly can’t imagine how many people have played the first Submachine, since it spread over the internet on so many gaming portals.

November 20th 2005:
Ole Comoll Christensen sent me an image to my celebrity guestbook, yet another aspect of the Revolutions that I didn’t know. He is a danish comic artist, you can check more of his work at www.comoll.com.

November 15th 2005:
I’ve created an extended version of the submachine, especially for the frontsteps.com, where I can watch the stats of the game. This version of the game is tougher and has more rooms, in the meantime I started creating submachine2 on a different engine hoping to finish that game in January or February 2006.

October 7th 2005:
Meanwhile, in the normal world my newest album has just been published. ‘Blaki’, 46 black and white pages, in cooperation with Karol Konwerski. The premiere was scheduled to meet the MFK2005 (International Comic Festival in Łódź, Poland).

October 2nd 2005:
Well now this is strange. Due to enormous success of the game Submachine and thousands of players I had to remove all of my games from rewolucje.com, because Submachine was causing gigantic transfer, that would consume my yearly license in like three days. Right now Submachine is back online on a different mirror, and I’m looking for a new home for other games.

September 21th 2005:
The Revolutions comic series is growing further. Tomasz Bagiński, polish 3D animation artist, nominated for Academy Award Oscar for his movie ‘Cathedral’ is working on creating a new movie, base d on the ‘Kinematograph’ comics, taken from the third album of the Revolutions: Monochrome. this is a major breaking news for the series and for contemporary movie business. So next year watch out for the Kinematograph movie, kids.

September 15th 2005:
New game launched: Submachine. This time it’s not the squirrel, but a classic escape point and click game, thanks to Graeme at Lazylaces.com for addicting me to this type of games.

September 5th 2005:
New game launched: the Freakshow, it’s also the squirrels, as most of my games.

August 22nd 2005:
Monday. Good day for launching two new games. Aviator and Aeroplane, from the squirrel family series.

August 19th 2005:
Yet another great polish comic artist in the celebrity guestbook. Rafał Szłapa was kind enough to create a drawing based on one of his favourites Revolutions stories from the first album.

August 17th 2005:
Tomasz Lew Leśniak has joined the revolutions celebrity guestbook with his version of the Revolutions. He is the author of two popular polish comic series ‘Jeż Jerzy’ and ‘Tymek i Mistrz’.

August 10th 2005
Revolutions comics in the eyes of Bohdan Butenko, Marek Lachowicz, David Krancan and Jakob Klemencic. I invite you to look up the celebrity guestbook.

forum.gildia.pl

Dariusz Hallman:

Moim zdaniem ‘Blaki’ to komiks antybanalny.

‘Bielizna’… Ta bielizna na sznurze wygląda jak rozwinięte bandaże… Przez tydzień znojnej pracy Blaki będzie się w nie owijał, a potem i tak pewnie zostawi pieniądze w trawie…

Przy słowach: -Nagle zdałem sobie sprawę, że… to krzesło się ze mnie śmieje- mamy pretensjonalną obciurkę, ale co tam…

‘Rytuał’ Od małej ptasiej kupy do wielkiej wiecznej obserwacji… Czemu nie?

‘Drzewo’ jest najlepsze. Mądre, błyskotliwe formalnie…

Kiedyś kolega w pijanym szale rozłamał młodą lipę przed moim domem… Drzewo zostało zabandażowane specjalną taśmą i uratowane. Rośnie do dzisiaj. Biedny E. przechadza się już wśród rajskich drzew. Jego nie udało się uratować…

Natomiast w ‘Gumce’ upewniamy się, iż Blaki jest rysownikiem komiksowym, bo któż inny z gumką w rękach mógłby powiedzieć: ‘Jestem Bogiem’?

‘Wieczorny’… Chyba ciąży Blakiemu ta sprawa… Może pomogą mu się zdecydować mądrość rzeczy martwych i złośliwość istot żywych? (Tak, tak, kocie, zrzuć mu to jeszcze raz na łeb, może w końcu poskutkuje!)

W ‘Lotku’ jakoś nie trafia do mnie wywód Blakiego, tzn. nie trafia do mnie również ten wywód, który poznaliśmy… Ale jak rozumiem, miał on jakoś korespondować z ostatnim numerem ‘Ziniola’.

Natomiast chciałbym zadać pytanie związane z tekstem: ‘Spójrzmy – rzucanie palenia…’ Czy to z tych zapisków narodziła się historyjka ‘Nerwy’?

Blaki i ‘Ptaki’. Nic dodać, nic ująć. Rymuje się dosłownie i w przenośni. Druga, po ‘Drzewie’, genialna jednoplanszówka. I, w przeciwieństwie do ‘Lotka’, to jest również o mnie…

‘Wróg’… Blaki przemawiający zza stołu i palący papierosa – majstersztyk. Mateusz Skutnik tutaj szczególnie pokazuje swój kunszt. Wydawałoby się, że rejestruje to kamera… Ale moim zdaniem chodzi o coś więcej – wygląda to raczej tak, jakby rzeczywistość była wkadrowywana w komiks in statu nascendi, jakby objawiła się nam jakaś metakomiksowa magia na chwilę odsłoniętego świata – a wszystko to w klamrze dwóch czarnych kadrów. Kolejny dowód Blaki Power!

W ‘Odjazdach’ padają chyba najbardziej patetyczne zdania, i to takie o humanistycznym zacięciu. I ten kontrapunktowy konduktor niczym z jakiegoś horroru…Piękny ostatni kadr z drzewem, a w nim końcówka zdania: ‘(Cieszę się…) z czyjejś obecności’. Przepraszam, ale znowu przypomina mi się E. …Na stronie 39 w środkowym kadrze wyraźnie brakuje jakichś słów. (A tak w ogóle to w całym komiksie siada często interpunkcja.)

‘Oli’ po prostu nie pasuje do reszty. Czytelnikowi pozostaje jedynie udawać Greka…

Tak, ‘Nerwy’ są najbardziej życiowe. Wreszcie trochę więcej humoru, no i znowu dosyć mocno się utożsamiam (co prawda od dawna nie palę, ale przecież ograniczać można różne rzeczy). No i ten kotek – taka straszna chudzina w tej opowieści… Chciałoby się powiedzieć: ‘Nerwy w konserwy i nakarmić kota, proszę’

‘Wczesna wiosna’ to taki Blaki, hmm… interwencyjny (absurdy codzienności, głupota ludzka itd.). Trzeba przyznać, że gatunkowo ‘Blaki’ bardzo jest pojemny…

No i fajne ‘Dziewięć żyć’. Miło poznać typowy dzień Blakiego, a puenta jest cudowna. Jednak zarazem straszny to jest cliffhanger – no jak to, nie dowiemy się, jak wygląda typowy weekend Blakiego? Na koniec zdradziecko dodam, że i tak rządzi ‘Blaki na urlopie’.

Blakiego pierwszy raz zobaczyłem w Chichocie. Specjalnie kupiłem sobie inauguracyjny numer pisma, żeby obejrzeć paski komiksowe w wykonaniu Mateusza Skutnika. Kiedy dowiedziałem się, że na festiwal w Łodzi jest przewidziana premiera albumu z tej serii, przyklasnąłem. Nie ukrywam, że Mateusz Skutnik to obecnie mój ulubiony rysownik i scenarzysta. Jako rysownika podziwiam go za wykreowanie postaci, których nie sposób zapomnieć oraz za punkty styczne jakimi są te postacie, a które łączą każdy jego komiks. Sam autor mówi, że ma problem ze zróżnicowaniem wyglądu swoich bohaterów, ale ja to akurat lubię. Te charakterystyczne głowy są jak autograf- jedyne w swoim rodzaju. I wreszcie jako rysownik tworzący historie do scenariuszy innych, tworzy niezwykłe graficzne perełki, idealnie uzupełniając tekst tworzonej historii. Blaki to komiks, do którego część scenariuszy napisał Karol Konwerski. Mimo tego jakoś narzuca się mówienie o tym zbiorku jako o komiksie Mateusza Skutnika. Jego pomysły i sugestywne rysunki dominują nad całością. Trzeba zaznaczyć, że poza wspomnianym już wyżej wyglądem postaci, rysunek w Blakim znacznie różni się od pełnych koloru Rewolucji czy graficznych Morfołaków. Rysunek w tym komiksie jest czarno-biały, ale sprawia wrażenie jakoby oryginał powstał w kolorze. Później szybkie kliknięcie z opcją grayscale i gotowe. Wyszło super. Blaki, główny bohater wygląda jak mały demon i do twarzy mu w szarościach. Poza tym to taki domorosły filozof i baczny obserwator codzienności. Tematy, o których mówi zapewne wielu wydadzą się znajome i chyba ta bliskość, to pokazanie czytelnikowi, że nie tylko on doświadcza pewnych sytuacji w życiu, że nie tylko on ma takie myśli i takie dni kiedy wszystko go drażni, sprawiają że komiks czyta się dobrze. Polecam ten komiks obyczajowy każdemu, bo robi się jakoś tak cieplej, lepiej kiedy poznamy i polubimy Blakiego. Być może spotkamy go kiedyś w pociągu i napijemy się razem herbatki w pełnym zrozumienia milczeniu. A być może miniemy go na ulicy, zasępionego, mówiącego do siebie w myślach o rzeczach, o których my sami rozmyślamy. Blaki jest raczej samotny i zamyślony, zamknięty. Tak jak wielu przechodniów. Gorąco polecam ten komiks. Mateusz Skutnik potwierdził nim to, co już dawno podejrzewałem: że jego nazwisko jest znakiem gwarancji jakości.

Jakub Jankowski
Aleja Komiksu

www.esensja.pl

Zbójcerze o komiksie

Daniel Gizicki:

hmmmm. Właściwie jest tu tylko jedna odstająca w dół swym poziomem historia – Czajnik, natomiast mocno w gębe dają obie opowiastki w pociagu, ‘Nerwy’, ‘Ptaki’ i ‘Wczesna wiosna’. Reszta jest na przyzwoitym poziomie. Rysunkowo to klasa, jakość wydania bardzo dobra. Skutnik potrafi, Konwerski chyba też, więc śmigać do księgarń po Blakiego. Ale już!

Marcin Herman:

Bohater zbiorku ‘Blaki’ dzieli się z czytelnikiem swoimi przemyśleniami na temat życia i otaczającej nas rzeczywistości. Większość scenariuszy została napisana przez rysownika komiksu – Mateusza Skutnika, autorem kilku jest Karol Konwerski. O ile wywód Skutnika jest czytelny i dosadny, Konwerski czasami zbyt daleko błądzi skojarzeniami. Moje ulubione to ‘Rytuał’ i ‘Wróg’, bo kto z nas nie ma swoich codziennych dziwacznych przyzwyczajeń? Uśmiałem się też przy ‘Nerwach’ – znam to uczucie irytacji, pomimo iż jesgo przyczyna jest zupełnie inna niż w przypadku bohatera. Warto również zwrócić uwagę na dwa świetne nieme komiksy, które wprost powalają dosadnością.

Krzysztof Lipka-Chudzik:

Dlaczego nie dziesiątka? Najwyższą ocenę rezerwuję dla klasyków, takich jak ‘Blankets’ czy ‘Jimmy Corrigan’. ‘Blakiemu’ jednak niewiele brakuje do absolutnego mistrzostwa. To na pewno nie jest komiks dla wszystkich, mnie jednak pitolenie czarnego ludka uwiodło bez reszty. Bagiński raczej nie zrobiłby z tego filmu (hi, hi), ale nie zdziwiłbym się, gdyby dla odmiany ktoś nagrałby muzykę inspirowaną albumikiem Skutnika i Konwerskiego. Nie miałbym nic przeciwko.

Marek Turek:

Nie powiem, że byłem zaskoczony zawartością tego albumu, bo znam Blakiego od jego zinowych (a właściwie ‘Ziniowych’) korzeni, wiem dokąd graficznie i fabularnie podąża Skutnik i widzę jak Konwerski w swoich scenariuszach konsekwentnie realizuje własne postulaty o ‘komiks obyczajowy’. Tak więc dokonałem konsumpcji dokładnie tego czego się spodziewałem i smakowało mi, dokładnie tak jak powinno smakować.

Konrad Wągrowski:

Niegłupie i intrygujące. Filozoficzne, ale to komplement.

‘Blaki’ jest bardzo specyficznym, ciepłym, nostalgicznym komiksem. Nie ma w nim praktycznie żadnej akcji, prawie nic się nie dzieje. Tytułowy bohater kręci się po domu, spaceruje po okolicy, jedzie pociągiem i w tym czasie prawie cały czas rozmyśla. Jego obserwacjami, czasem bardzo prostymi, czasem błyskotliwymi, albumik wypełniony jest po brzegi. Susząc bieliznę rozmyśla o przemijaniu. Włączając czajnik odpływa w świat fizyki. Przy parzeniu herbaty omawia meandry gry w totka. Przedstawia rytuały, które rządzą jego życiem, które go w pewien sposób dobijają, a od których nie potrafi się uwolnić. Wskazuje absurdy – własnego postępowania i otaczającego go świata. Niekiedy można odnieść wrażenie, że przez te przemyślenia przenikają osobiste doświadczenia scenarzysty – jednego czy drugiego. Bo Konwerski bardzo umiejętnie wszedł w intymny świat wykreowany przez Skutnika i napisał równie interesujące scenariusze. Tę intymność podkreślają rysunki, na których jest zazwyczaj tylko to, co akurat potrzebne. W komiksie, w którym kluczową rolę odgrywa słowo, umiejętne operowanie obrazem jest szalenie ważne. Skutnik swoimi oszczędnymi rysunkami wyraża tylko to, co trzeba. Podkreśla kameralność sytuacji, czy nawet pewne wyobcowanie bohatera, pokazuje upływ czasu. Tylko tyle i aż tyle. Więcej tu nie trzeba.

Jarek Obważanek
wrak.pl; wtorek, 1.10.2005